Unutmadık, Unutmayacağız!

O, 15 Temmuz gecesi ülkemizi tehdit eden kokuşmuş bir zihniyetin hain emellerine kayıtsız kalmadı, şehadet şerbetini tadarak sadece kendi kızlarına değil bütün vatan evlatlarına istiklâl vadetti. Vatan ve millet aşkıyla dolu yüreklerimizde yaşayan Adil BÜYÜKCENGİZ'in emanetini unutmadık, unutmayacağız! Saygıdeğer eşleri Aysel Büyükcengiz'i ziyaret ettik.

15 Temmuz darbe girişimini engelleyen halkın destan yazdığı o gece şehit düştü Adil Büyükcengiz ama ölmedi, öldürülemedi..

"Allah yolunda öldürülenlere 'ölüler' demeyiniz. Bilâkis onlar diridirler, lâkin siz anlayamazsınız."(Bakara, 154)

O, 15 Temmuz gecesi ülkemizi tehdit eden kokuşmuş bir zihniyetin hain emellerine kayıtsız kalmadı, şehadet şerbetini tadarak sadece kendi kızlarına değil bütün vatan evlatlarına istiklâl vadetti. Vatan ve millet aşkıyla dolu yüreklerimizde yaşayan Adil BÜYÜKCENGİZ'in emanetini unutmadık, unutmayacağız! Saygıdeğer eşleri Aysel Büyükcengiz'i ziyaret ettik. Öğretmen ve öğrencilerimize bütün samimiyetiyle evinin kapılarını açan, onlarla sofrasını paylaşan Aysel Hanım, uzun uzun anlattı.. Bir şehidin arkasından nasıl yaşandı o günler? Dinledik, ağladık, paylaştık..

Ayrılırken Aysel Hanım, öğrencilerimizi öpüyor, kokluyor ve şöyle diyordu: "Adil Bey'in üç kızı vardı. Belki de bu yüzden kız çocuklarına çok değer verirdi. Ne mutlu ona ki şimdi sizler varsınız.. Sizler de Adil Bey'in kızlarısınız!" Bu cümleler kulağımızı, beynimizi, yüreğimizi delip geçti. Orda bir parçamızı bırakıp dönerken farklı bir bilinçle bilinçlenmiş gibiydik. Böylesine mahzun. böylesine gururlu, böylesine asil..

Öğrencilerimizin titreyen dudaklarından dökülen son söz şu oldu: " Ben Şehit Adil'in kızıyım. Unutmadım, unutmayacağım!"

Haberin devamını okumak için buraya tıklayınız.