Şeb - İ Arus

Mevlana 7 asır önce Anadolu topraklarına gelerek ilimle, irfanla, hikmetle yoğurduğu Mesnevisi ile millet olma şuurunu yerleştirmiş, Anadolu'yu bu aziz değerlerle mayalamıştır. Bu topraklardaki kardeşlik, sevgi ve şefkatin kurulmasında, bu medeniyetin inşa edilmesinde, yeşertilmesinde ve bugünlere kadar gelmesinde hiç kuşkusuz Mevlana'nın eserlerinin büyük payı var.

Yunus Emrelerin, İbn-i Arabilerin, Hacı Bayram-ı Velilerin, Mevlanaların açtığı yolda önce insan, önce millet diyebilmeyi başarmış; kardeşliği, sevgiyi, barışı her türlü maddi değerin üzerine çıkarabilmiş bir milletiz. Mevlana'nın hikmetli sözleri, irfanla yoğurulmuş öğütleri, fitneyi, fesadı, hasedi silip atmış bir büyük kardeşlik iklimini kurmuştur.

Tarih boyunca bu millet, içeriden ve dışarıdan birçok düşmanla mücadele etti. Sayısız harpten, sayısız çatışmalardan hamdolsun yıkılmadan çıkmayı başardı. İşte bizleri bugünlere, bu gönül erlerinin ektiği sevgi tohumları, birlik ve beraberlik aşkı getirdi. Köklerimiz sağlam, temellerimiz kavi, ruhlarımız tek. Bizler bu topraklara payanda ile değil köklerimiz ile bağlıyız.

Bizim sevdamız, bizim aşkımız, bizim kavgamız bu milletin, bu toprakların selametini garanti altına almak, ecdadımızın emanetini sağ salim gelecek nesillere teslim etmektir. , Evet dertliyiz. Hem de çok dertliyiz. Derdimizi de hamdolsun seviyoruz. Mevlana’nın dediği gibi: “Derdimi seviyorum. Biliyorum ki derdimi veren de beni seviyor. Seven sevdiğinin nazını çekiyor. Sevilen çekmesin de neylesin.”

Mevlana'nın öğretisi o büyük eseri “Mesnevi” aşk üzerine kurulmuştur. Aşkla yapılmayan hiçbir işin bereketi bulunmaz. Aşksız hiçbir iş uzun ömürlü olmaz. Çünkü aşk bir söz değil, bir haldir. Bu dünya aşk üzerine yaratılmıştır. Aşk kişinin sevdiğinde yok olmasıdır.  Bizim medeniyetimizin kurucu harcı, çimentosu aşktır. Peygamberimiz bir aşk peygamberidir. Biz aşkın ümmetiyiz. Hasret, vuslat, ümit, sevinç, keder hepsi bu aşkla var olunmuştur.

 Bakınız Ney’in sesine. Ney'den çıkan ses neyzenin nefesinden gelmez. Neyzen'in içindeki aşktan, coşkudan, özlemden, hasretten, elbette kavuşmanın, vuslatın beklentisinden gelir. Bizler bu aşkın, bu sevdanın, yardan ve serden geçmenin derdindeyiz. Bir derdimiz var, bir özlemimiz var, bir kavgamız var. Bu derdi bu aşktan alıyoruz. Cananımızdan alıyoruz. Özümüzden, yaradanımızdan alıyoruz. İnanın derdimizi seviyoruz. Çünkü derdimizi aynı zamanda dermanımız olarak görüyoruz. Aynen  Mevlevi dervişleri gibi biz bu dünyanın peşinde değiliz, ukbanın derdindeyiz.