Özledik. . .

        Sevgili öğrencim;

        Şimdilerde eğitim yuvamız okulumuz, çok ama çok sessiz. Sesinizin yankılanmadığı koridorlar soğuk. Koşturmadığınız bahçe soğuk. Oysa bahar geldi sanıyordum. Cemre düştü sanıyordum. Meğerse yüreğimizi ısıtan şey sizlerin tebessümleriymiş. Şimdi bu okula sessizlik ve ıssızlık yakışmıyor evladım. Tez gelsin günler de, yine varlığınızla sıcacık olsun okulumuz ve bahar kokusuyla dolsun sınıflarımız. Benim yüreğim böylesi sessizliğe alışık değil. Sanki bir köşede kimsesiz kalmış gibiyim, öz yurdumdan uzaklarda, vatan topraklarına hasret gibiyim.

       Hele sen küçüğüm,  derslerde, sıraları doldurur, teneffüslerde; bahçelerde, koridorlarda koşuştururdun. Sesin, varlığın güç verirdi bana ve hepimize...Gözlerinde yaşama sevincini bulurdum. Seninle çocukluğuma iner çocuk olurdum.

       Hele sen küçüğüm. Hatırlar mısın ilk hafta sınıfında tanışırken, adımı söylemiştim sana. Sende aylarca, "lokum müdür amca" demiştin bana. Kırk yıllık adımı ne de güzel benzetmiştin lokuma. Bu ne güzel seslenişti, bu ne güzel sıfattı küçüğüm böyle. Ne olur çık karşıma bana bu sıfatı bir daha ve bir daha söyle.

       Canım öğrencim; 

       Şimdilik evde ailenle birlikte kalman gerek. Hiç sıkma canını. Huzurlu, mutlu ve en önemlisi sağlıklı bir hayat için kendimizi korumamız gerek. Evdeki bu zamanını çok iyi geçir. Ailenle oyunlar oyna, birlikte eğlenin. Yeni bilgiler öğren, hobilerine zaman ayır. Ama sakın ha derslerini ihmal etme, olur mu? Yine de canın sıkılırsa ara beni olur mu? İstersen görüntülü de konuşuruz. Yüreğimin seninle olduğunu unutma. Aklımda fikrimde olduğunuzu unutma. Özlendiğini beklendiğini unutma. Sen de bilmelisin ki yapılan bütün bu uygulamalar, hepimizin sağlığı ve huzuru için gerekli olan uygulamalar. Sağlıklı ve huzurlu günler için sabır, sabır  ve sabır diliyorum sana. Sen de bana özlem ve ayrılık dolu günlerin üstesinden gelmem için dua et küçüğüm. Ellerini bol köpüklü sabunlarla, uzun uzun yıkayacağından, büyüklerinin sözünden çıkmayacağından, derslerinden de geri kalmayacağından adım gibi eminim.

        Canım öğrencim;

        Ayrılık bittiği zaman okul bahçesinde yine birlikte koşuşturacağız. Yine birlikte seveceğiz okulumuzun kedilerini. Yine birlikte dikeceğiz fidanları. Yine birlikte yelken açacağız başarılara. Yine birlikte takacağız madalyaları...Pencerenin kenarına ekmek kırıntıları bırak. Uçan kuşlara el salla, çiçeklere su vermeyi unutma. Ve okullar açıldığında, gözlerindeki gülümsemelere, sesindeki hayat sevincine, baharı da tak getir. 

Haberin devamını okumak için buraya tıklayınız.