Engelliler Haftası

Emily Perl Kingsley 1974 yılında down sendromlu bir çocuk getiriyor dünyaya ve 1987 yılında, "Hollanda'ya Hoş Geldiniz" başlıklı, engelli bir çocuk sahibi olmanın nasıl bir şey olduğunu anlatan bir yazı kaleme alıyor.

Hollanda'ya Hoş Geldiniz

Benden sık sık engelli bir çocuğu yetiştirmenin deneyimlerini anlatmam istenir - bu benzersiz deneyimi paylaşmamış insanların bunu anlamasına yardımcı olmaya çalışmak için, bunun nasıl bir his olduğunu tahayyül edebilmek için. Bu işte şöyle bir şey...

Bir bebek sahibi olacağınız zaman, bu muhteşem bir tatil planlamak gibidir; İtalya'ya. Bir sürü rehberlik kitapları alırsınız ve harika planlar yaparsınız. Büyük Tiyatro, Kolosyum, Michelangelo, David, Venedik'teki gondollar. Bazı İtalyanca işe yarar cümleler öğrenirsiniz. Hepsi çok heyecan vericidir.
Aylar süren hevesli bekleyişten sonra, nihayet beklenen gün gelir. Bavulunuzu toplar ve gidersiniz. Saatler sonra uçak iner. Hostes içeri gelir ve "Hollanda'ya hoşgeldiniz." der.

"Hollanda!?" dersiniz. "Ne demek Hollanda? Ben İtalya için yer ayırtmıştım. Benim İtalya'da olmam gerekiyor. Bütün hayatım boyunca İtalya'ya gitmeyi hayal ettim."

Ama uçuş planında bir değişiklik olmuştu. Hollanda'ya indiler ve orada kalmak zorundasınız.

Önemli olan şey sizi korkunç, pis bir yere, salgın, kıtlık ve hastalık dolu bir yere götürmediler. Burası sadece değişik bir yer.

Evet, gidip yeni rehberlik kitapları almalısınız. Ve tümüyle yeni bir lisan öğrenmelisiniz. Ve asla tanışamayacak olduğunuz tümüyle yeni bir grup insanla tanışacaksınız.

Burası sadece değişik bir yer. İtalya'dan daha yavaş akıyor, İtalya kadar çarpıcı değil. Ama burada bir süre bulunduktan ve biraz nefes almaya vakit bulduktan sonra, etrafınıza bakarsınız... Ve farketmeye başlarsınız ki.... Hollanda'nın yeldeğirmenleri var.... ve Hollanda'nın laleleri var. Hollanda'nın Rembrandt'ları bile var.

Fakat tanıdığınız herkes İtalya'ya gidip gelmekle meşgul... Ve herkes orada ne kadar harika zaman geçirdiklerini anlatıp övünüyor. Ve hayatınızın geri kalanı boyunca "Evet, orası benim de bulunmam gereken yerdi. Ben de onu planlamıştım." diyeceksiniz.

Ve bu acı hiç, hiç, hiç ama hiç geçmeyecek... Çünkü o rüyanın kaybı çok çok önemli bir kayıp.

Ama... Eğer hayatınızı İtalya'ya gitmediğiniz gerçeğine yas tutmakla harcarsanız, o çok özel, çok hoş şeylerden zevk alma özgürlüğünü hiç bulamayabilirsiniz...
Hollanda'ya ait olan.