Çanakkale Zaferi ve Şehitleri Anma Programı Düzenlendi

Okulumuzda Çanakkale Zaferi ve Şehitleri Anma Günü Programı düzenlendi. Ardından okulumuz öğrencilerine pansiyon yemekhanesinde günün anlam ve önemine ilişkin Hoşaf, Çorba ve Ekmek ikram edilerek o zamanı yaşayan askerlerimizin ruh halleri anlatıldı.

 

18 Mart 1915, Türk tarihinde bir askeri ve siyasi başarı olmaktan öte; inanç, azim ve yiğitlikle örülmüş bir destandır. O sebepten öncelikle Vatanın bölünmez bütünlüğü ve Türk Milletinin güvenliği için hayatını feda etmekten çekinmeyen aziz şehitlerimizi ve ebediyete irtihal eden gazilerimizi minnet ve rahmetle anıyorum.

Bilinmesini isterim ki; Bizler için Çanakkale öylesine bir yer değil, 18 Mart 1915 tarihi ise herhangi bir tarih değildir. Bu topraklar vatanın kalbinin attığı ve Mehmetçiğin insanlık düşmanlarını durdurduğu yerdir. Onlar yüzlerce gemi, denizaltı, uçak ile tarihin hesabını sormaya gelen kibirli, şımarık ve azgın "Yenilmez Armada!" idiler. Her milletten yüzbinlerce asker yığdılar Çanakkale Boğazı'na ve gemilerinin gövdelerine "Önce İstanbul'a sonra Harem'e" yazmışlardı.

"İstanbul'dan Kudüs'e bizim olacak, yağmalayacağız topraklarını, zenginliklerini. Orta Asya'ya kadar kovalayacağız Türkleri ve Müslümanları tarihten sileceğiz, bugün tarihin intikamını alacağız diyorlardı. Savaşın da bir ahlakı ve hukukunun olduğunu unutup çirkinleştiler. Gemilerin dumanını görünce kaçarlar, üç kuruş versek hiçbiri savaşmaz, havalar iyi olursa iki gün sonra İstanbul'da eğleniyor oluruz diye planlıyorlardı. Söz ve davranışlarıyla evimize, namusumuza, vatanımıza, inancımıza el ve dil uzatmışlardı...

18 Mart günü Çanakkale Boğazına giren yüzen kaleleri ise hesapları bozan Mehmetçikle tanıştı. Ölüm kusan, her yeri cehenneme çeviren muhteşem silahlarla çaresizliği tattılar. Boğazdaki topçular, Nusret Mayın Gemisi, adı Seyit olan yaralı aslanlar boğazı can pazarına çevirip, geçilmez yapmışlardı. Akşam olurken ağır kayıplarına ve kaçışlarına ne kendileri inanabiliyordu ne dünya başkentleri... "Yenilmez Armada!" yenilmişti ve şaşkındılar. Mehmetçik tekbirler getiriyor, şükür secdelerine kapanıyor, sevinç gözyaşı akıtıyorlardı. Selalar ile zafer, bir ümit ışığı bekleyenlere duyuruluyordu.