3 Aralık Dünya Engelliler Günü

Amacımız bu günü kutlamak değil, farkında olmak, farkındalık yaratmaktır. Toplumumuzda bu farkındalığın yeteri kadar anlamlı olmadığını ve anlamlandırılması gerektiğini düşünenlerdenim. 

Yaklaşık 10 yıldan bu yana ÖZEL EĞİTİM in içinde var olan biri olarak gözlemleyebildiğim ve yorumlayabildiğim kadarıyla; toplumumuzda engelli bireylere gereğinden fazla merhamet, acıma yahut dışlanma duyguları empoze edilmektedir. Biz öğretmenler olarak yetiştirdiğimiz ve yetiştireceğimiz nesillere, öncelikle engelli bireylerimizin de bağımsızlaşabileceğini, acıma/dışlama duygularıyla yaklaşmamamız gerektiğini yaparak - yaşayarak aktarmalıyız. Bunları da ancak ve ancak model olarak, yaşatarak gösterebiliriz. 

Okulumuzda var olan özel eğitim öğrencileriyle normal gelişim gösteren öğrencileri kaynaştırma yoluyla buna destek olabiliriz. Şayet ihtiyaçları varsa onlara yardım etmeleri gerektiğini anlatabilir, yaşatabiliriz. Özel eğitim gerektiren öğrencileri gördüklerinde; normal gelişim gösteren akranlarına takındıkları tavırların aynılarını gösterebildiklerinde - gösterebildiğimizde, okulumuzdan başlayarak bulunduğumuz ilçede, ilde ve civar illerde bu tutumlarımız devam edecek ve bu farkındalık yaratılabilecektir. Empati yapsak yeter bir şeylerin farkında olabilmek için, engelsiz bir yaşam ancak böyle mümkün.. 

Unutmayalım: Bizi biz yapan gören gözümüz, işiten kulağımız, yürüyebilen bacaklarımız değil; kalbimizdir. Zihnimizdeki ve gönlümüzdeki engelleri kaldıralım. Sadece bugün değil, her gün farklarında olalım, farklılıklarını güzelleştirerek yaşatalım.. 

Saygılarımla...

Atatürk İlkokulu Özel Eğitim Öğretmeni Sevda Akcay