Şubat Ayı Değerler Eğitimi Konumuz "öz Denetim"

“Dünyevileşme gün geçtikçe artmakta¸ insanlar zevk peşinde koşmaya başlamakta ve sadece tatmin arayışına girmektedir. Dünyevileşen günümüz insanı¸ nefsini tatmin için her türlü yola başvurmaktadır.”

 

Tirmizî´nin rivâyet etmiş olduğu bir hadis-i şerifte Sevgili Peygamberimiz¸ “En büyük mahkemede hesâba çekilmeden önce nefsinizi hesâba çekiniz.” buyurmaktadır.

Bu hadîs-i şerîfte Efendimiz (s.a.v.)¸ en büyük mahkemede hesaba çekilmeden önce daha dünyadayken nefsi sık sık sorgulamayı akıllılık ve mü´minlik emâresi olarak zikretmiştir. Hazret-i Ömer Efendimiz de Allah Rasûlü´nden işittiği bu hakîkati farklı bir üslupla seslendirerek şöyle buyurmuştur: “Âhirette hesâba çekilmeden evvel kendinizi hesâba çekin. Âhirette amelleriniz tartılmadan önce onları burada kendiniz tartın. En büyük arz ve mahkeme için şimdiden gerekli hazırlıklarınızı yapın. Bilin ki¸ o gün huzûra alındığınızda¸ size ait hiçbir şey gizli kalmayacak ve bütün sırlarınız bir bir sayılıp dökülecektir.”

Kanaatsizlik: Günümüz insanında¸ aza kanaat etmek ve haline şükretmek diye bir özellik kalmamıştır. Dâimâ gözler kendinden yukarıda olana bakmakta¸ aşağıda olanlara hiç bakmamakta; insanlar¸ hırsla dünya malı ve mülkü toplamak ve çoğaltmak peşindedirler. Günümüz insanında dünya sevgisi¸ gün geçtikçe artmakta¸ bu sevgi¸ onun zevk peşinde koşmasına ve sadece tatmin arayışına girmesine sebep olmaktadır. Hatta nefsini tatmin için her türlü yola başvurmaktadır. Zevk ve sefa düşkünlüğü toplum sağlığını tehdit eder bir boyuta ulaşmıştır. Zevk kültürü¸ insanlar arası ilişkileri bir mücâdele zemininde ele almaktadır. Bugünün gençliğine baktığımızda çoğunluk itibariyle aşırı bir hırs ve büyük bir tutku içerisinde dünyaya yöneldiklerini görmekteyiz.

İsraf: Günümüz insanının hayatında israf hâkimdir¸ bundan dolayı Allah´ın vermiş olduğu nimetleri ölçülü kullanmayı bilmemektedir. İsraf¸ günümüzde yaygın bir hale gelmiş olan mânevî bir hastalıktır. Hâlbuki Kur´an ahlâkının yaşandığı bir toplumda israf olmaz¸ israfa kaçan tüketim de olmaz. Yardımlaşma¸ dayanışma ve adalet sâyesinde insanların ekonomik güç seviyesi yükselir. Zengin bir toplum oluşur. Kur´an ahlâkının yaşandığı¸ zenginlik ve refahı ile tarihe geçen “Asr-ı Saadet” dönemi bu gerçeğin en açık delillerindendir. 

Bencillik: İnsanlarda yaygın olan bir başka mânevî hastalık da bencilliktir. Zira günümüzde insanlar¸ sadece kendilerini düşünür hale gelmişlerdir. Çevrelerindeki insanların durumları onları hiç ilgilendirmemektedir. Hâlbuki Hz. Peygamber Efendimiz (s.a.v.)¸ “Sizden biriniz kendisi için sevip arzu ettiği şeyi din kardeşi için de sevip arzu etmedikçe gerçek anlamda iman etmiş olmaz.” (Buhârî¸ Îmân¸ 7) buyurmaktadır.

İnsanî ilişkilerin tamamen maddeye¸ menfaat ve çıkara göre düzenlenmesi: Asrımızda insan ilişkilerinde pragmatist ve materyalist bir anlayış yaygındır. İlişkiler tamamen menfaat ve çıkara göre düzenlenmekte¸ menfaat ve çıkarın bittiği yerde ilişkiler kesilmektedir. Bugünün insanları öyle bir hale gelmiştir ki¸ tanımadığınız bir insana selâm verseniz¸ o kişi¸ “Acaba bu insanın benden bir beklentisi¸ bir çıkarı mı var?” diye düşünmektedir. Hâlbuki İslâm´ın getirmiş olduğu prensip ise “Allah için sevmek¸ Allah için buğzetmek”tir.

Sevgi¸ saygı ve hoşgörü azlığı: İnsanlarda sevgi¸ saygı ve hoşgörü kalmamıştır. İnsanlar birbirlerine tahammül edemez hâle gelmiştir; bu sebepten dolayı toplumda şiddet ve terör olayları gittikçe artmaktadır. Sevgisizlik ve saygısızlık¸ toplumda insanlar arası yardımlaşma ve dayanışmanın yok olmasına sebep olmaktadır. Sevgi¸ saygı ve hoşgörüden yoksun bir toplum ise patlamaya hazır bir bomba haline gelmektedir.

Çalışmadan emek sarf etmeden kolay yoldan köşe dönme planları: İnsanlar¸ çalışmadan¸ emek sarf etmeden¸ helâl-haram demeden kolay yoldan köşe dönme planları kurmaktadır. İnsanlar¸ hakkına razı olmamakta haksızlık¸ yolsuzluk¸ kapkaççılık ve hırsızlık gün geçtikçe hızlı bir şekilde artmaktadır. Hâlbuki âhiret bilinci kuvvetli olan insanlar¸ dâimâ muhâsebe şuuruyla dopdolu hayatlarını yaşamaya çalışırlar.

Olduğu gibi görünmemek¸ riyâ/gösteriş düşkünlüğü: İnsanlar olduğu gibi görünmemekte¸ hal ve hareketlerine riyâ/gösteriş hâkim olmaktadır. Amellerinde ihlâs ve samimiyet yoktur. Gösteriş için bin bir çeşit yapmacık hareket¸ tavır ve davranış içine girmektedirler. Toplumsal ilişkilerde maalesef¸ samimiyet yerine ikiyüzlülük ve gösteriş hâkimdir.

Dinî konulara yeteri kadar önem vermemek¸ bilgisizlik/cehâlet: Günümüz insanları¸ dinî konulara yeteri kadar önem vermemektedirler. Bütün gayretler¸ dünya ve dünya ile ilgili hususlara yöneliktir. Bazı kesimlerce¸ din¸ insanları uyuşturan atâlete sevk eden bir afyon olarak değerlendirilmekte¸ insanların geri kalmalarının yegâne sebebi olarak düşünülmektedir. Dine ve dinî konulara teveccüh olmayınca insanlarda din ve dinî konular hakkında büyük bir cehâlet/bilgisizlik mevcuttur. Bu sebepten insanlar arasında hurâfe ve bâtıl inançlar alabildiğine yayılmaktadır.