10 Kasım ∞

        Ata'm,

        Bir Cumhuriyet çocuğunun kaleminden çıkıyor bu sözler. Tarihin silinmez kahramanına, öğretmenine, Büyük Önderi' ne yazıyorum bu satırları. Laik bir devleti bizlere armağan eden, Cumhuriyet ışığını yolumuza meşale yapan Paşa'ma yazıyorum. Bir dönemin cahilliğini, yozlaşmış zihniyetini yıkan insanların düşüncelerine, özgürlüklerine takılmış zincirleri kıran Ata'ma...

 "Ben seni hiç görmeden sevdim,

  Sesini hiç duymadan hissettim.

  Yokluğun belki de ilk hüznümdü,

  Ata'm, sana kavuşmadan özledim."

          Bu dizeler öyle yakıyor ki içimi. Her kelimem özlem kokuyor, buram buram sensizlik kokuyor. Her 10 Kasım günü çöken o matem havası, kaplıyor benliğimi. Kendimi bildiğim andan beri adını sayıklarım. Daha o zamandan başlar sana sevgim, saygım, hasretim, özlemim, küçücük kalbime kocaman bir Atatürk'ü sığdırışım...

          Senin açtığın, aydınlattığın yolda yürürken büyürüm. Sana sarılmayı, ellerinden öpüp defalarca teşekkür etmeyi, minnettarlığımı anlatmayı, gözlerinin o Kemal mavisine yakından bakmayı, bir güneş misali olan saçlarının ışığını yakından görmeyi öyle çok isterdim ki... Elimden tutup bana öğretmenlik yapmanı, babalık yapmanı... Ülkü'ye olan imrenmem bundandır hep. Ama biliyorum. Seni görmek demek mutlaka yüzünü görmek değildir. Bu yüzden Ata'm senin fikirlerini, ilkelerini, inkılaplarını anlıyor ve senin sayende haklarıma, özgürlüklerime sahip çıkıyorum.

Haberin devamını okumak için buraya tıklayınız.